“Unë jam ajo që u martova me një burrë të varfër nga dashuria: Pas 7 vitesh martesë, do ta bëja përsëri”
Unë kisha kërkesat e mia për dhëndrin e ardhshëm. Ishte e rëndësishme për mua të mos pinte. Unë e di se çfarë do të thotë dhe nuk doja të kisha një burrë pranë meje që do ta bënte jetën fεrr, për mua dhe fëmijët e mi. Kjo ishte kërkesa kryesore, por jo e vetmja! Doja një person të mirë, të përkushtuar dhe punëtor pranë meje. Dhe, natyrisht, nuk do të martohesha kurrë me dikë me të cilin nuk jam e dashuruar. Asnjëherë nuk kishte rëndësi për mua nëse i dashuri im kishte një apartament, para, makina apo prindër të pasur. Me siguri nuk më ka interesuar paraja sepse as unë nuk jam nga një familje e pasur.
Nëna ime rriti vëllain tim dhe mua vetëm. Ne jetuam shumë modestisht. Dhe pastaj e takova Atë – zotëria i ardhshëm, gjatë gjithë jetës, i vërtetë … Ne u takuam … Pas një viti, vendosëm të martoheshim. Sipas standardeve moderne, ai ishte i varfër. Ai u rrit në një familje të madhe me pesë vëllezër e motra të tjerë. Ai u diplomua në Fakultetin e Mekanikës së Avionëve, shërbeu dy vjet në ushtri dhe më pas mori një punë në shkollë të mesme si profesor.
Ai jetoi në një shtëpi të madhe prindërore me prindërit dhe vëllezërit e motrat e tij. Kur u martuam (me shumë modesti) filluam të jetonim si qiramarrës. Gjashtë muajt e parë u kaluan në njohje të hollësishme (jetuam së bashku për herë të parë), me shpέrthίme xhεlozie dhe mosmarrëveshje.
Ne griηdeshim për gjithçka, por ishim akoma shumë të dashuruar. Pastaj nëna e tij ndërroi jetë. Herën e parë dhe të vetme e pashë të qante. Së shpejti patëm fëmijë – punuam për familjen tonë. Ai po kërkonte një punë më të mirë, me pak më shumë para në mënyrë që ne si familje të jetonim më rehat. Dhe e gjeti. Nuk kishte para për të shpenzuar kot më kot, por nuk na mungonin.
Ne arritëm të mblidhnim disa para dhe të blinim një ngastër toke. Filluam të ndërtojmë shtëpinë tonë me ndihmën e huave të vogla. Jeta shkon sipas mënyrës së vet. Ka vështirësi, si në çdo familje tjetër. Por gjëja më e rëndësishme për ne është që ne të gjithë jemi të shëndetshëm.
Ne kemi qenë së bashku për shtatë vjet dhe nga kjo perspektivë mund të them se ai është akoma njeriu që kam dashur. Nëse do të mund të zgjidhja, do ta zgjidhja përsëri. Gjatë këtyre shtatë viteve, dashuria ime për të u rrit edhe më shumë. E di që mund të mbështetem tek ai në çdo situatë. Unë shoh që ai më do mua dhe fëmijët gjithashtu. Ne nuk jemi të pasur, nuk jemi “mbi mesataren”, por nuk i detyrohemi askujt para ose nuk kërkojmë ndihmë materiale.
Kohët e fundit, një nga mikeshat e mia u martua me një burrë të pasur. Ata grίnden vazhdimisht. Ajo thotë se shkon kudo pa të, pί, luan bίxhφz, nuk është kurrë në shtëpi me të dhe fëmijët. Unë kurrë nuk mund të jetoja me një barrë të tillë. Gjëja më e rëndësishme për mua është të kem paqe, një familje harmonike dhe një burrë të besueshëm. “Unë gjithmonë kam dashur një marrëdhënie të sinqertë, një burrë që më do mua dhe fëmijë të shëndetshëm, dhe gjithmonë e dija që paratë nuk mund të më jepnin këtë.”
